klik voor groter beeld

Muzieknotatie-voorbeeld

Titel	Letzte Ehre
Categorie	Harmonie/Fanfare/Brass-orkest
Subcategorie	Treurmuziek
Bezetting	Ha (harmonieorkest)
Soort	PrtStm (partituur en delen); Prtcel (particell)
Uitgevers-artikelnr.	KL 61a
Dubbelnummer/set	Dem teuren Freunde
Verkoopprijs	47,00 EUR (inkl. 10 % österr. USt.)
Componist	Stix, Alois
Opusnr.	Op.1
Moeilijkheidsgraad	2
Aanvullende informatie/inhoud	De compositie “Last Honor” van Alois Stix, op. 1, is niet alleen een muzikaal werk, maar ook een diepgaand middel om thema’s uit te drukken die de mensheid altijd hebben beziggehouden. Het verbeeldt de wisselwerking tussen verdriet en gemeenschap en illustreert hoe muziek functioneert als een universele taal van emoties. In deze rouwmars slaagt Stix erin een sfeer te creëren die zowel de vergankelijkheid van het leven als het blijvende belang van het herdenken van de overledene eert. Bij het bestuderen van “Last Honor” wordt het duidelijk dat muziek een cruciaal element is in het proces van omgaan met verdriet en herinneren.
Muzieknotatie-voorbeeld	klik hier
Minipartituur	klik hier
Video	Kent u een video, die een goede illustratie vormt van dit artikel? Geef dan de link aan ons door of stuur ons de video per e-mail (office@kliment.at) of post. Vast bedankt
Leverbaar	ja

Programme notes: Last Honors: Een verslag van de begrafenismars van Alois Stix, op. 1 Muziek heeft altijd een centrale rol gespeeld bij de begeleiding van menselijke emoties en rituelen. Juist in tijden van afscheid, verlies en herdenking blijkt muziek een onvervangbaar medium te zijn dat verdriet en medeleven kan uiten op een manier die woorden vaak niet kunnen. In deze context neemt de compositie “Last Honor” van Alois Stix, op. 1, treurmars voor blaasorkest, een bijzondere plaats in. Alois Stix, een componist wiens werk diepgeworteld is in de blaasmuziek, gebruikt in dit werk de mogelijkheden van het blaasorkest om een ​​klaag- en herdenkingsmuziek te creëren die zowel de individuele gevoelens van verlies als het collectieve verdriet weerspiegelt. De titel 'Laatste Eer' verwijst niet alleen naar het daadwerkelijke afscheid nemen, maar impliceert ook een vorm van respect en waardering voor de overledene. Muzikaal wordt de treurmars gekenmerkt door een diepe melancholie, die tot uiting komt in de instrumentale klankkleuren en harmonische kleuren. De langzame, majestueuze beweging van het stuk biedt ruimte voor reflectie op leven, dood en wat er overblijft. De verschillende instrumenten in het blaasorkest – van de diepe bassen die kracht en standvastigheid symboliseren tot de zachte houtblazers die spreken over de kwetsbare kant van het menselijk bestaan ​​– helpen om een ​​effectieve emotionele toon te creëren. Stix maakt op meesterlijke wijze gebruik van de rijkdom en dynamiek van het orkest om zowel stilte als intensiteit uit te drukken. Het stuk is een passend voorbeeld van de manier waarop muziek als katalysator voor gemeenschap kan fungeren. Bij begrafenissen of herdenkingsdiensten dienen de ‘laatste eerbetonen’ niet alleen voor individuele rouw, maar ook voor de collectieve ervaring van verlies. Wanneer mensen samenkomen om te rouwen, creëert muziek een ruimte waar verdriet kan worden geuit en gedeeld. Ongeacht de persoonlijke band met de overledene, roept de muziek een gevoel van saamhorigheid en medeleven op. Bovendien is de keuze voor een treurmars als muziekvorm veelzeggend. Marsmuziek wordt traditioneel geassocieerd met feesten, parades en militaire begrafenissen. Door deze vorm te gebruiken creëert Stix een sfeer die zowel ontzag als respect uitstraalt, terwijl hij tegelijkertijd de ernst van het moment erkent. De combinatie van feestelijk karakter en rouw onthult de dualiteit van de menselijke ervaring: het leven gaat vaak verder dan de dood en muziek is onderdeel van dit voortdurende proces. Quelle/Source: musicainfo.net (KI) Tags: Repertorium van de marsen

aan winkelwagen toevoegen

Om de voorbeeldpartituren te bekijken heeft U Adobe Reader nodig, die U gratis kunt downloaden. Klik daarvoor op de volgende link.